استان کرمان در جنوب شرقی فلات مرکزی قرار دارد.این استان از شمال به استان های خراسان ویزد،از شرق به استان سیستان وبلوچستان،از غرب به استان فارس واز جنوب به استان هرمزگان محدود می شود. مساحت استان در سال ۱۳۷۸ معادل۱۷۹۳۹۳٫۵ کیلومتر مربع است و به طور کلی بعد از استان خراسان دومین استان بزرگ کشور از نظر وسعت است . اين استان در قديم استان شماره 8 كشور بوده است و هرمزگان و بخشهايي از يزد را نيز شامل مي شده است.

براساس آخرین تقسمات کشوری، استان کرمان دارای ۱۸ شهرستان، ۵۷ شهر و ۴۵ بخش است. شهرستان‌های آن عبارت‌اند از:

بافت,بردسیر,بم,جیرفت,رابر,راور,رفسنجان,رودبارجنوب,زرند,سیرجان,شهربابک,عنبرآباد,

فهرج,قلعه گنج,کرمان,کوهبنان,کهنوج,منوجان

 ویژگیهای طبیعی و اقلیمی

بلندی‌های استان کرمان دنباله رشته کوههای مرکزی ایران است که از چین خوردگی‌های آتش‌فشانی آذربایجان آغاز می‌شود و تا بلوچستان امتداد می‌یابد و دنباله آن را در فلات مرکزی، حوزه‌های پست داخلی و کویر چندین بار قطع می‌کنند.کوه هزار مرتفع ترین قله استان کرمان و جنوب ایران است و ارتفاع آن ۴۵۰۱ متر می‌باشد و در غرب شهر راین واقع شده‌است. کوه کوشا (کوه شاه بافت) نیز با ارتفاع بیش از ۴۳۰۰متر در ۳۰ کیلومتری شمال بافت قرار دارد. تنوع آب و هوایی استان کرمان به دلیل شرایط خاص اقلیمی در خور توجه‌است .در نتیجه این شرایط اقلیمی، در واحی شمال، شمال غربی و مرکزی آب و هوا خشک و در جنوب و جنوب شرقی گرم و مرطوب است. بارندگیهای ۳۰-۶۰ میلی‌متری دشت نرماشیر و شهداد و ۲۵۰-۴۰۰ میلی‌متری کوههای رابر،ده بکری و جبال بارز، و حتی بیش از ۴۰۰میلیمتر در گوغر و نیز وجود تنها پارک ملی جنوب شرق ایران یعنی پارک ملی خبر در جنوب بافت خود گویای مناطق اکولوژیک متفاوت در این استان است. رژیم بارندگی اغلب به صورت باران است و در محدوده آبان ماه تا اردیبهشت ماه قرار دارد و از بادهای غربی و شمال غربی منطقه تغذیه می‌شود که اغلب موسمی و خشک است و به دلیل در برداشتن انبوه خاک و شن رطوبت نسبی هوا را تقلیل می‌دهد.